مهاجر تازه وارد به کانادا - قسمت 1

با سلام

امروز اومدم قسمت اول مهاجر تازه وارد رو بنویسم. یک مسئله ای‌ رو هم بگم، دلیل اینکه هر روز آپدیت می‌کنم اینه که از ۱۲ سپتامبر تا حدود ۱ سال دیگه نمیتونم آپدیت کنم ، چون وارد کلاس ۱۲ میشیم و کلاس ۱۲ اینجا مثل پیش دانشگاهی و کنکور تو ایران میمونه. خوب بریم سر داستان.

---------------------------------------------------------------------

بارون به شدت می‌بارید و ما هم خیلی‌ خسته بودیم. ساک‌ها رو کشون کشون از فرودگاه بردیم بیرون و سوار ماشین کردیم. هوا هم به شدت شرجی بود. سوار ماشین پسرخالهٔ پدرم شدیم و به سمت خونه ای که قبلان برامون کرایه کرده بودند به راه افتادیم. وارد اون محله که شدیم یک خورده شوکه شدم، چون من دوست داشتم همیشه دورم شلوغ باشه اما خونه جایی‌ بود که دور و برش فقط خونه بود.حالا گفتم اشکالی‌ نداره ما که نمی‌خوایم بیشتر از ۲هفته تو این خون باشیم. ساک‌ها رو کشون کشون بردیم بالا. پسر خالهٔ بابام هم رفته بود یک مرغ درسته خرید بود که بشینیم دور هم بخوریم. وارد خونه که شدم، اولین چیزی که توجهم رو جلب کرد این بود که خون موکت یا فرش نبود، همش پارکت بود. خونه تو یک آپارتمان نسبتا کوچیک واقع شده بود و ۲ تا اتاق خواب داشت با یک هال کوچیک و یک تراس. ما هم ناهار رو خردیم و از پسرخالهٔ بابام خداحافظی کردیم. دیگه همه خوابشون میومد اما ساعت حدود ۶-۷ بود. باید حد اقل خودمون رو تا ساعت ۹ نگه میداشتیم. بالاخره خودمون رو نگه داشتیم و ساعت ۹ خوابیدیم. فردا اون روز بلند شدیم و صبحونه خوردیم. من رفتم بیرون که ببینم بیرون چه خبره و اوضاعش چطوره و خلاصه در دنیای جدید کاوش کنیم. در کل منطقه قشنگی‌ بود. دورو بر خونه چند تا پارک بود و فضای سبز رو همه جا میشد دید.احساس خیلی‌ خاصی‌ بود که این همه درخت و فضای سبز رو ببینی‌. راستش من که چشمم به این همه فضای سبز عادت نداشت. تصور من نسبت به فضای بیرون و در کل کانادا مثل بی‌نهایت بود. نمیدونم دارم درست توضیح میدم یا نه ، یا چقدر حرفام قابل درکه ولی‌ احساس می‌کردم همهٔ این‌ها ، همهٔ این پارک‌ها و فضا‌های سبز و این خیابون‌ها به بی‌نهایت میرسه و این چیزیه که حداقل من همیشه دنبالش بودم. خلاصه کم کم مرکز خرید نزدیک به اونجا رو هم یاد گرفته بودم و معمولا واسه خرید چیز‌های کوچیک, من میرفتم( مثل تخم مرغ ، کره و...). اکثر روزها هم صبحا میرفتم پیاده روی. راستش رو بخواهید وقتی‌ میرفتم پیاده روی و رو اون چمن‌ها و زیر درختا‌ها راه میرفتم ، یک احساس بزرگی‌ و غروری بهم دست میداد. اصولا غرور چیز خوبی‌ نیست ولی‌ چون کسی‌ ما رو نمیشناسه، اشکال نداره که حقیقت رو بگم. ظهر‌ها هم از اینترنت پر سرعت استفاده میکردیم و بعضی وقتها هم کامپیوتر بازی‌ می‌کردم. دیگه ۲ هفته رو به اتمام بود و ما بایست دنبال یک خونه جدید واسه اجاره میگشتیم.

ادامه دارد ...